Onibaba

	Reżyseria: Kaneto Shindô; Kraj: Japonia; Rok: 1964
	Synowa starej baby zwąchała się z kumplem swojego męża, który zginął na wojnie. Stara baba nie pochwala i próbuje odstraszać dziewczynę za pomocą maski diabła, którą zabrała (a wręcz oddarła) z mordy samuraja. Jednak okazuje się, że maska ta nie jest zwykłym kawałkiem pomalowanego drewna. No i masz babo placek. Taka historia z morałem. Podchodziłem do filmu z pewnym dystansem. Niepotrzebnie. Film okazał się bardzo interesujący, pełny znakomitych zdjęć. Miejscami można się pobać. To jeden z takich filmów, którymi trzeba się delektować podczas oglądania. Jest jak placek ziemniaczany - bardzo dobry.
Ocena:  7,8	Groza:   ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● Klimat:   ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● Wizualia:   ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● Fabuła:   ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● Aktorstwo:  ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● Ogólny fun:  ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●	Cytat filmu:  -brak-
Polski tytuł: Kobieta-Diabeł Pierwsza kwarta grozy: Ale trawy! Oceń "Kobietę-Diabła"! Groza czy Zgroza? Groza Zgroza Zobacz wyniki Połowa grozy:  Gdy ci smutno, gdy ci źle, Idź do drzewa, przytul się. Czy czwarte grozy:  Rany, ależ dużo tej trawy! Tyyyle grozy:  Nic na siłę - tylko młotkiem.